Қазақстаннык кәсібі мен шаруашылығьгаың түрі өте кеп. Қазақ халқы — мал мен егінді ежелден кәсіп еткен ел. Республикамыздың бір жерінде балық, бір жерінде куріш, бір жерінде марал өсірсе, 6ip_ жерінде ағаш, енді бір жерінде қызылша мен темекіні, бау-бақшамен жеміс-жидекті өсіріп, кәсіп етеді. Осыған байланысты белгілі бір кәсіппен айналасатын жерлерде сол кәсіпке лайықты сөздер мен сөйлемшелер пайда болды. Бұл сөздер мен сөйлемшелерді осы шаруашылықтың түрлерімен тікелей айналысатын адамдар ғана өзара түсінісе алады.
Кәсіпке байланысты қолданылатын казақ тіліндегі мұндай кәсіби сөздерді шамамен төмендегідей топтарға бөлуге болады:
Бау-бақша, суармалы егіске байланысты кәсіби сөздер: атыз, нәк, шабдалы, енжір, кемпір қауын, әңгелек, куләбі, жерді ызалау, қауынды тігу r. б.
Балық шаруашылығына байланысты сөздер: жылым, сузекі, буркеніш, қаяз, азна, қарма, шөктірме, r. б.
3. Мақта шаруашылығына байланысты кәсіби сөздер; көсек, кунжара, қауашақ қоза, қозапая, көсектеу, шит егу, судігер айдау т. б.
Осы тәрізді шаруашылықтың түр-түріне байланысты сөздер тізімін бұдан ары жалғастыра беруге болады.Қазақ лексикасының құрамы бұл айтылғандармен шектелмейді.