Сырым он бес жасында бір құшақ отын құшақтап Нұралы ханның ауылының сыртынан өтіп бара жатса, иығына шапан жамылып, далада тұрған хан баланы шақырып алып:

– Үй ішінің кемдігі отын-сумен жетіледі, ауыл сыртынан отын ұрлап, бала, есің неден кетіп еді? – дейді.

– Тақсыр, даланың оты олжа, суы нұрлық, біреулердің малы мен ақысын жеу ұрлық, – деп жөніне жүре береді.