Баяғы заманда Кореяда үлкен отбасылар көп болды, яғни отбасында бірнеше ұрпақтың өкілдері бірге тұратын. Олар тыныш өмір мен болашаққа деген нық сенімнің кепілдігі ретінде өмірге көп бала әкелетін. Соңғы жылдары халықтың қалаға жаппай қоныс аударуы жеке пәтерде тұратын жас отбасылардың санын көбейтті. Бұл құбылысты қалаларда көп пәтерлі үйлердің көбеюімен түсіндіруге болады.

Дәстүрлі корей үйінде жоғары билік отағасының қолында. Ал отбасының қалған мүшелері отағасының тілегі мен әмірін мүлтіксіз орындауға тиіс. Үлкенді тыңдау адам бойындағы ізгі қасиеттердің ең бастысы болып саналатын. Отағасы өз отбасын басқарып қана қоймай, оны асырап, мүддесін қорғауға да міндетті. Үлкендерге бағыну арқылы үйде тәртіп орнайды, яғни балалары – ата-анасына, әйелі-еріне, қызметшісі – иесіне бағынышты болады. Бұл көне дәстүрді корейліктер қадір тұтады, адамгершілік қағидаларына сәйкес үлкендерге бағынады. Кореяның кез-келген жерінен оның сенімді азаматтарының, сүйген ұлдары мен адал жарлардың құрметіне орнатылған көптеген ескерткіштерді көруге болады. Ұлының ата-анасына деген қошеметі жеке тұлғаны тәрбиелеу мен қалыптастыру жүйесінің негізі болып саналады. Ұлдың ізеттілігі бұл – дәстүрлі отбасылық психологияның айқын көрінісі, сондықтан да әкесі мен ұлының арасындағы қарым-қатынасқа аса үлкен мән берілген. Дәстүр бойынша, ұлдың ізеттілігі оның сөйлеген сөзінен де байқалып тұруы тиіс. Егер адам дұрыс сөйлей алмаса, оның қоғамда құрметке бөленуі де екіталай. Міне, үйде де, түзде де адамның жүріс-тұрысының осындай қатаң ережелері болған.

Иерархиялық қатынастар үстемдік құрған үйлерде отбасының жас мүшелеріне жасы үлкен туысқандардың көз алдында арақ ішуге және темекі тартуға тыйым салынған. Бұл тыйымды орындамаушылық мәдениетсіздік ретінде саналатын.

Бір отбасы мүшелерінің арасында шынайы бауырлық сезімге негізделген қарым-қатынас орнаған. Олар өздерінің жақын туыстығын терең сезініп, ынтымақтастық пен өзара қол ұшын беру дәстүрлерін қасиет тұтады.